Reptyle is, pardon was, een voor mij onbekende goth rock band uit Duitsland. Ze blijken al sinds 1999 bezig te zijn, stevig te hebben getourd en drie demo's uit te hebben gebracht voor hun debuut in 2004. Consequence is hun tweede album. Een album wat heel, heel lekker opent met "Where I Come From", dat nummer blijft echt in mijn hoofd hangen. En het kan aan mij liggen maar zodra de zanger zijn mond opendeed, dacht ik "Sisters Of Mercy". Ik heb wat nummers met elkaar vergeleken en het stemgeluid van Zulu (zijn ware naam is mij onbekend) komt behoorlijk in de buurt van Andrew Eldritch. Nu, da's geen slechte referentie natuurlijk. Na dit lekkere openingsnummer zakt het tempo wat terug en volgt een sloot aan mid-tempo liedjes. Pas met nummers als "Dynasty" en "All Is Love" gaat het tempo weer wat omhoog. En dat is jammer, want ik vind de band op zijn best klinken op de meer uptempo liedjes. Niet dat de rest van het album slecht of zelfs maar matig is. Maar de eerste paar keer het album beluisterend merkte ik dat mijn aandacht nogal eens afgleed (en hoe mijn kat een vlieg achterna zat interessanter werd). En dat ligt echt niet aan de individuele nummers, het album op random spelend klinken de nummers allemaal prettig, maar het kan een beetje teveel van het goede worden. Met een dikke zestig minuten is het een lang album. Desalniettemin heeft de band een lekker geluid en vind ik het een veelbelovende act. Eenieder die van goth-rock houd kan ik deze band dan ook aanraden.

Songsoverruins

Een act waar Slash gitaar speelt. Een act waar Zulu zingt. Een act waar d(e)ad zelfs mee doet. Dat moet wel een bizarre act zijn. Nou dat valt wel mee, het gaat om de Bielefeldse goth-rockers van Reptyle. De act die nu op Equinoxe Records met hun tweede cd'tje komt om de wereld te veroveren. Consequence zoals dat plaatje is genoemd telt twaalf tracks en speelt zo'n ruim uur lang als je gewoon een keer op de playknop drukt. Maar goed, wat komt er dan op je af? Nou goth-rock dus en wel het erg gitarige goth-rock met vrij zware zang. En die zang is voor mij ook wel een beetje de bottleneck van Reptyle. Het is er vast zoeen van je houdt er van of je houdt er niet van. Nou ik hou er dus niet van. Sterker nog ik kan me er mateloos aan irriteren. Daar waar ik goth-rock goed kan waarderen en dit allemaal best aardig in elkaar zit (zo af en toe iets te vol naar mijn smaak). Maar dat zijn allemaal van die smaak dingen, want feitelijk zet Reptyle hier volgens mij wel gewoon een erg goed album neer. Een album dat ruikt naar jaren 80 een album dat absoluut blijft hangen en vraagt om herhaalde beluistering.


Ikecht